Χριστούγεννα – Μια άλλη όψη!

    Στην παιδική μου ηλικία, η αγαπημένη μου ασχολία τις χριστουγεννιάτικες ημέρες ήταν να κλείνω τα παντζούρια και τα φώτα στο σαλόνι και να κάθομαι μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Καθόμουν με τις ώρες, λες και περίμενα κάτι…Τίποτα δεν ερχόταν, μα η καρδία μου ένιωθε γεμάτη! Τι ωραία που ήταν αυτή η ακανόνιστη λάμψη! Αυτή η αστραπιαία εναλλαγή των χρωμάτων στα φωτάκια και η παράξενη γυαλάδα απ’ τα στολίδια με έκαναν να ξεχνάω τις παιδικές μου σκοτούρες. Έκλεινα τα μάτια μου και έβλεπα διάφορα αφηρημένα σχέδια. Τα φωτάκια σιγά- σιγά γίνονταν φώτα ενός μεγάλου δρόμου, με πολύ κόσμο και εξίσου λαμπερές βιτρίνες. Βλέμματα γεμάτα χαρά, αγκαλιές, φιλία, συναισθήματα. Τι αρμονική ευτυχία! Αλήθεια, πόσα λαμπιόνια πρέπει να ανάψουμε για να νιώσουμε κ εμείς έτσι; Πόσες γιρλάντες πρέπει να στολίσουμε; Πόσο πρέπει να περιμένουμε για τα Χριστούγεννα; Γιατί να αργούν τόσο να έρθουν και γιατί να φεύγουν πριν προλάβουμε να χορτάσουμε ευτυχία; Φεύγουν και παίρνουν μαζί τους όλη την λάμψη, λες και είναι δανεική… Δεν πειράζει! Θα έρθουν τα επόμενα!

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές έρχονται και φεύγουν κι εμείς ξεκινάμε κάθε δεύτερη του Γενάρη να σχεδιάζουμε τα επόμενα! Κάθε χρόνο έρχονται ακόμη πιο φωτεινές βιτρίνες και μεγαλύτερες σακούλες με δώρα. Τα παιδιά για τα κάλαντα είναι όλο και περισσότερα και τα χαμόγελα όλο και πιο πλατιά! Όλοι μας χαρούμενοι! Χαρούμενοι μέχρι που φεύγουν οι γιορτές. Μετά επιστρέφουμε στην ίδια ρουτίνα, το άγχος και το «τρέξιμο». Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα, ότι αυτή η γιορτή τείνει να γίνεται, πίσω από την λάμψη της, όλο και πιο καταθλιπτική… 

   Ανατρέχοντας στην κλινική εικόνα, βλέπουμε ότι τα ποσοστά καταθλιπτικών και αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών τα Χριστούγεννα καταγράφονται πενταπλάσια. Αυτή η περίοδος δεν είναι για όλους γιορτή, αλλά ακόμη και γι’ αυτούς που είναι, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ, όταν η «Χριστουγεννιάτικη ανάσα» που περιμένουν δεν είναι τόσο μεγάλη. Στενοχώρια, άγχος και μοναξιά είναι μερικά από τα συναισθήματα που μας περικυκλώνουν, όταν η λάμψη και η ευτυχία τριγύρω φαίνεται να είναι διάχυτη, αλλά εμείς δεν μπορούμε να την νιώσουμε τόσο όσο πρέπει τις γιορτινές μέρες. Τα Χριστούγεννα μοιράζουν απλόχερα «εμπορική ευτυχία». Η εικόνα που προβάλλεται παντού είναι της τέλειας, ενωμένης οικογένειας που όλοι κάθονται σε ένα μεγάλο στολισμένο τραπέζι με κάθε λογής «καλούδι» πάνω. Τα φώτα πολλά και τα παιδιά ευτυχισμένα ανοίγουν τεράστια, ακριβά δώρα και όλοι είναι ευτυχείς, λες και δεν έχουν νιώσει ποτέ αρνητικό συναίσθημα.

    Γυρίζοντας ο καθένας μας στον εαυτό του, ας σκεφτούμε πόσα δώρα αγοράζουμε από υποχρέωση και πόσες ανόητες ευχές ανταλλάσσουμε χωρίς να κατανοούμε και να πιστεύουμε την ουσία τους. Πόσες αγκαλιές μοιραζόμαστε, περιμένοντας να αναπληρωθεί όλος ο αδρανής χρόνος, γιατί τις ξεχνούσαμε έχοντας αργήσει στην δουλεία; Πόσα παράπονα κρύβουμε αυτές τις μέρες, γιατί πρέπει να είμαστε χαρούμενοι; Πόσα προβλήματα θάβουμε στο όνομα των Χριστουγέννων; Σε πόσα συναισθήματα κλείνουμε το στόμα για να βάλουμε τα γιορτινά μας; Μικρές προσδοκίες για έντεκα μήνες τον χρόνο και τεράστιες για τον τελευταίο!  Τον τελευταίο δεν προλαβαίνουμε…

    Φέτος τα Χριστούγεννα ας πούμε όλοι μας ένα ψέμα λιγότερο! Ας δώσουμε σμιλεμένες ευχές, ραμμένες πάνω στα συναισθήματα μας και όχι ακολουθώντας έτοιμες χριστουγεννιάτικες κάρτες! Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα λαμπιόνια και τις γιρλάντες, για να μας φέρουν την ευτυχία! Ας μην προσδοκούμε σε μία γιορτή με εμπορικό περιεχόμενο να μας φέρει αγάπη! Κάθε στιγμή ευχηθείτε αυτό που νιώθετε, πάρτε δώρα σε αυτούς που αγαπάτε, βρεθείτε και κάνετε το τραπέζι σε εκείνους που θέλετε να δείτε! Στολίστε λαμπιόνια χωρίς να είναι Χριστούγεννα! Φωτίστε την ζωή σας, χωρίς να περιμένετε το καθορισμένο πλήρωμα του χρόνου. Εκφράστε και τα παράπονά σας, τους φόβους, τα άγχη σας τα Χριστούγεννα. Μην περιμένετε να πνιγούν μέσα στην λάμψη, ούτε να τα πάρει το πνεύμα των Χριστουγέννων μαζί του! Εκφράστε ό,τι νιώθετε σε κάθε εποχή του χρόνου! Το ουσιαστικό πνεύμα των Χριστουγέννων, εκείνο που θα μας φέρει χαρά, δεν έρχεται τις γιορτές. Η ευτυχία χτίζεται τουβλάκι-τουβλάκι μέσα στα χρόνια κι εμείς προσπαθούμε μάταια να την βρούμε σε μια εβδομάδα. Ας περάσουν τα Χριστούγεννα…Λάμψη υπάρχει και μετά τις γιορτές!